من فکر میکنم
واین قلم افکارم را روی کاغذ بالا می آورد
آی....آی....کاغذ بیچاره
هیچکس به کاغذ های کثیف
اعتنا نمی کند.
با شکوه مثل کوه....
سبز تا ابد.
پیر گشته ای ولی هنوز در خزان
برگ هات سبز سبز
میوه هات با شکوه ست
چشم های رهگذر دچار میوه های توست
باد های غربی حسود می وزند سمت برگ های مهربان تو
برف پیر می کند تو را
درد می کشی ولی هنوز
استوار مثل روز های نورسیت یادگار کودکی شاعرانه منی
.
.
.
پیر گشته ای ولی هنوز این پرنده ها عاشق تواند
لانه شان هنوز روی دست های توست
راستی شاد میشوی ز خواندن پرندگان...؟؟؟
برق شوق در نگاه توست
.
.
.
آنقدر امیدوار وسبز و تازه ایی
که شعر من کوچک است در برابرت
.
.
خانه ام کنار باغ ....
خانه ام کنار خانه تو است
من هنوز مثل کودکی حرف می زنم برای تو
تو فقط گوش می کنی
ساکتی...
گوش مهربان من.
.
.
پیر گشته ای .....
پیرگشته ای و من جوان شدم
پیر گشته ای
و من هنوز نورسم.....
ای یادگار مانده
از نیای من
برای من
درخت پرتغال من......
این شعر را دیشب گفتم .راسنش مادرم این روز ها هی می گفت پس چرا دیگر شعر نمی گویی
جواب داشتم که بگویم اما ......
این چند وقت می ترسیدم دست به قلم شوم چون یک مقدار نا امید بودم و می ترسیدم شعر سیاه شود
از هجوم واژها فرار می کردم یا اگر شعری می گفتم نمی نوشتم تا فراموش شوند. اما باز هم کلمه ها
به سراغم می آمدند و مرا احاطه می کردند ومجبور به گفتن شعر.
شعر زیر اشکالات زیادی دارد اما خوشحال وامیدوارم روزگار نامیدی هایم با آن تمام شود
پیشابیش از محمد بهترین دوستم متشکرم ومطمئنم که او اولین نفری خواهد بود که این شعر را می خواند.
نه..... حسرت گذشته را نخور
گذشته ها گذشته است.....
نه ..... هی نگو دلم درد می کند (غر نزن)
سر به روی شانه ام بزار
بخواب
خواب خوش ببین
بخواب
من نوازشت می کنم
بخواب
خواب خوش ببین من نگاه می کنم فقط تو را
نه ...! شک نکن به شانه های من
من فقط با امید عشق تو زنده ام
شک نکن نرو.... بمان
سر به روی شانه ام بزار... بخواب خواب خوش ببین!
شعری که در زیر آمده است اثری است از خانومی به نام عسل . این شعر به نظرم بسیار زیبا آمد و حیف دانستم که دوستان من نیز این شعر رانخوانند در ادامه نیز نقدی بر این شعر نوشتم که امیدوارم مورد پسند شما باشد.
شایان ذکر است من ایشان را اصلا نمی شناسم اهل کجا؟ چه کاره ؟ چند ساله......؟ هستند
نمی دانم فقط این اشعار زیبا را از وبلاگشان www.sher-o-adab.blogfa.com انتخاب کرده ام.
هشتمین روز....
((هی...
هی...سرم سوار تاب می شود!تاب می خورد!
هی..دلم توی تشت رخت!چنگ چنگ می شود!
پنجره مرده!سکته کرده!وا نمی شود!
چند شنبه است؟؟؟؟
ها.....
هشتمین روز هفته است!!!
خوب یادم است!!
ماه سیزده!فصل پنج سال!
فکر می کنی !،فراموش می کنم؟؟؟
سختی تمام روز های تلخ هفته را؟؟؟!!
....هوا،!!حجیم!سخت!!
تکان نمی خورد!
نفس کشیدنم ز روی بخت!!
ساعت بیست وپنج شب!!
بختک زمان،نشسته بر سرم...
من نشسته روی تخت!!!!
زل زدم به ساعت و...
واژه های در همم!
حرف های مبهمم!!
و....آینه!...
وحشت حرف های من!
زهره اش! که ریخت!
روی تخت من،کف زمین!!
صد هزار سر که تاب می خورد!!برق می زند!!!!!!
سقف هم شکست!
شصت پای من،دلش خون شد واشک ریخت!
چسب زخم کو؟؟!!!
نحسی ماه سیزده مرا گرفت؟؟
یکی مرا صدا کند!..صدا گریخت؟؟؟؟
هشتمین روز هفته است!!!!)