احترام به خود ودیگران

ما در دنیایی زندگی می کنیم که احساسات  از چشم شروع می شود  ودر اندام تناسلی ختم می شود .در حالی که احساس باید ازچشم(یا هر عضو حسی)شروع شود به وسیله مغز پردازش شود واز آنجا به قلب برسد تا بروز یابد.....

تقریبا هروز در ستون حوادث  با خبرهایی  مانند تجاوزیاسرقت وقتل مواجعه می شویم .

. مثلا خبر  تجاوز چند مرد به یک زن دربرابر چشم فرزندانش  یا خبر قتل یک صندوق دار بانک توسط سارقان یا هرخبر دیگر که به نوعی یک آسیب اجتماعی به حساب بییاید .

چرا این حوادث اتفاق می افتد؟

جواب یک کلمه است عدم احترام

مابه خودمان ودیگران به عنوان انسان احترام نمی گذاریم.

سوال بزرگ این جاست در لحظه ی انجام این کارها مغز افراد درچه حالتی بوده است مگر این افراد عقل خود را از دست می دهند که دست به چنین کارهای می زنند ؟

قعطعا آنها آنچنان درگیر غریزه خود هستند که دیگر قدرت عقل شان (به عنوان تفاوت اساسی میان انسان وحیوان)از کار می افتد و تبدیل به یک حیوان وحشی  میشود که دست به هر کاری میزند .

ما حتی به نزدیکانم احترام نمی گذاریم  نگاهی به آمار طلاق ها نشان

می دهند بسیاری از زنان به دلیل آزار جنسی توسط همسرشان

در خواست طلاق داده اند چگونه کسی از رنج ودرد همسر خود لذت

می برد؟

یابه این جملات که از یک سایت پزشکی انتخاب شده است دقت کنید

(( شخصی که در عمرش تنها با یک نفر آمیزش جنسی داشته باشد و او نیز به نوبه خود هرگز با شخص دیگری آمیزش نداشته باشد، هیچگاه به بیماریهای آمیزشی مبتلا نخواهند شد.))

پس چرا آمار بیماری های آمیزشی اینقدر افزایش یافته است؟

........چرا اینقدر عدم وفاداری افزایش داشته است؟

.

.

بییاید از حاشیه بگذریم و وارد اصل موضوع شویم.

اگر در یک جامعه فضای احترام به صورت عام فراگیر شود یعنی هرکس برای خود ودیگران به عنوان یک انسان احترام قائل است

هرگز به مرحله ای نخواهد رسید که فکرش(به عنوان تفاوت اساسی میان انسان وحیوان)از کار بیفتد وتن به غریزه اش بدهد.

ابتدا باید به این درک رسید که آسیب رساندن(به هر شکل روحی جسمی...)به دیگران قبل از اینکه یک بی احترامی به او باشد یک

بی احترامی به خود است .ارزش قائل شدن برای خود بسیار مهم است. انسانی که برای خود احترام قائل نیست برای دیگران هم احترام قائل نیست. ازدیدگاه دیگر هرکس صاحب چیزی است که بدست آورده ونباید با حسادت که از ثمرات بی احترامی به خود ودیگران است بخواهیم حق او را ضایع کنیم.اما همه چیز همیشه درست پیش نمی رود.

.

چرا اینگونه می شود ؟

به نظرم نوع زندگی خیلی مهم است اگر به یک قاتل بگویید مقتول یک انسان بود چرا به او به عنوان یک انسان احترام نگذاشتی؟ وجانی که خدا به او بخشیده بود از او گرفتی؟بی شک به شما میخندد ومی گوید که چه کسی در دنیا به من احترام گذاشت تا من به دیگران بگذارم.

شاید یک از بزرگترین دلایل این باشدکه این افراد خود مورد احترام دیگران (به عنوان یک انسان)قرار نگرفته اند بنابراین ما که همان دیگران می شویم به عنوان مقصر اصلی باید محاکمه شویم .

ماباید بدانیم هرکس خواه فقیر یا غنی باسواد یا  بی سواد شاگرد اول یا شاگرد آخر زشت یا زیبا باید مورد احترام قرارگیرد(به عنوان یک انسان).

باید بدانیم هر فرد توانایی دارد واین بستگی به سیستم دارد که این تواناییشکوفا شود یا خیر.

واگر کسی به دیدگاه ما نا موفق یا نامناسب یا هرچیزی که به دیدگاه ما خوش نیایید باشدنباید مورد بی احترامی قرار گیردتا سرخورده شودویک ناهنجاری اجتماعی پدید آورد.

مشکل دیگرافراط در احترام به دیگران است.برای مثال شما حتما با افرادی مواجه شده اید که دچار اعتیاد باشند وقتی ازدلایل مشکلشان

می پرسید در پاسخ می گویند :

((من درسم خوب بود من رتبه ام  تو کنکور فلان شد من فلان بودم همه به من احترام میگذاشتند و... ))

چرا این افراد با این همه موفقیت به دام اعتیاد می افتند؟

مشکل باز هم ازماست ازما دیگران ما به بعضی افراد بی جهت احترام می گذاریم که از آن سر بوم به پایین می افتند.

مثلا افرد موفق در کنکوراین قدراین افراد دربوق کرنا میشوند که هم به نوعی غرور در خودشان به عنوان کسی که یک کار بزرگ را انجام داده شکل می گیرد وهم سر خورده گی برای کسی که مثلا رتبه 4 رقمی کسب کرده است.

من مصاحبه یکی از افرادی که رتبه سه رقمی   کسب کرده بود را

می خواندم  که می گفت روزی بین10تا 16ساعت درس خوانده است

اگر این حرف صحت داشته باشد او حتما بایدخود را به سرعت به یک روانپزشک معرفی کند چون کسی که16ساعت در روز درس  

می خواند شاید یک ماشین انسان نما باشد.(من به کسانی که اصلا درس نخواندند ورتبه ی 6رقمی کسب کرده اند تبریک می گویم)

.

.

به هر حال تفاوت ها وجود دارد وهمین تفاوت ها است که باید مورد احترام قرار بگیرد شاید اگر سیستم کنکور به جای یک ماراتون

(که کسی باید 16ساعت درس بخواند تا موفق شود)به گونه ای دیگر بودهمین فرد حتی پذیرفته هم نمی شود.

به هر حال باید بدانیم که احترام به همه به جا وبه اندازه نیاز یک جامعه است.و ما که همان دیگران محسوب می شویم باید به این توجه کنیم 

بی احترامی به دیگران آسیبی به جامعه می زند که غیر مستقیم به ما نیز آسیب میرساند.

به امید داشتن جامعه ای سالم ومحترم